JOSKIN is een echte Belgische success story. Het bedrijf, gezeteld in Soumagne (Luik), werd opgericht door Victor Joskin in 1968. Zijn echtgenote Marie-José stapte van vrijwel de eerste dag mee in het bedrijf. De drie kinderen van het echtpaar kwamen in de jaren ’90 het management van de inmiddels internationale speler vervoegen. Niet één, maar drie sterke vrouwen staan tegenwoordig aan het hoofd van de onderneming. De sterke vrouw van deze editie is Murielle Joskin.
Murielle, vertel ons wat meer over jezelf. Ben je opgegroeid in de landbouwsector?
Ik ben de jongste van drie kinderen, en we hebben alledrie heel onze jeugd op het bedrijf doorgebracht. We wonen namelijk ook ter plaatse. Daarnaast waren onze grootouders boeren. We zitten dus al van kleins af aan in de wereld.
Persoonlijk heb ik altijd, vanaf het begin, veel belangstelling gehad voor het werk van mijn ouders. Ik ging met hen mee naar landbouwbeurzen, ik volgde mijn grootvader die vaak een handje toestak bij de externe werkzaamheden, ik hield alle activiteiten in de gaten en vond het vooral erg belangrijk om de mensen die op het bedrijf werken te leren kennen (wie is wie, wie doet wat,…). Opgroeien in een dagelijkse professionele omgeving is een echte meevaller, want zo maakte ik al heel jong kennis met de realiteit van het professioneel leven van volwassenen. Ik ben dus inderdaad opgegroeid in de landbouwsector, maar ook vooral in de professionele sector.
Heb je landbouwstudies gevolgd?
Eigenlijk is er niets dat ons richtte naar komen werken op het bedrijf van onze ouders tijdens onze studies. Eerlijk gezegd had op het moment van mijn studies het bedrijf nog niet de status dat het vandaag heeft. Wij zijn altijd volledig vrij geweest op vlak van studiekeuze: het belangrijkste was dat we deden wat we graag wilden doen.
Ikzelf ben altijd aangetrokken geweest naar de sociale en medische beroepen. Het was voor mij dan ook een logische keuze om voor kinesitherapie te kiezen. Een keuze waar ik veel voldoening uit gehaald heb en absoluut geen spijt van heb! Ik heb enorm veel bijgeleerd over relaties dankzij deze studierichting.
Hoe ben je uiteindelijk in het familiebedrijf terecht gekomen?
Na een jaar werken als zelfstandige kinesitherapeut heb ik meegeholpen op het bedrijf voor de organisatie van de viering van 30 jaar JOSKIN. Ik heb altijd voeling gehad voor evenementen, en zo ben ik langzaam maar zeker meer en meer tijd beginnen steken in wat steeds meer een familiebedrijf werd (mijn broer en zus zijn er op ongeveer hetzelfde moment bijgekomen).
Hoe lang ben je al actief op het bedrijf?
Altijd al! (lacht)
Even serieus: ik ben officieel al 22 jaar werkzaam bij het bedrijf.
Wat is jouw rol binnen JOSKIN?
Ik ben verantwoordelijk voor HR en Evenementen.
Wat was, voor jou, een memorabel moment van je carrière?
Zonder twijfel het 50-jarig jubileum van het oprichten van JOSKIN door mijn ouders organiseren en meemaken! Zo een groots jubileum mogen meemaken, omringd door onze partners van overal ter wereld, het traject van mijn ouders overlopen en mijn ouders erbij hebben… dat zal me altijd bijblijven.
Wat is een moeilijk moment geweest?Daarvoor moet ik niet zo ver teruggaan: dat was toen de coronacrisis ons overviel, half maart 2020. Al onze evenementen geannuleerd zien, telewerken
geregeld krijgen, de verplichting om op een gesloten locatie te werken… en daarbij nog eens de onzekerheid in verband met de voortzetting van onze productie mochten onze leveranciers hun activiteiten moeten stopzetten… Dat was echt veel stress en veel uitdagingen om te overwinnen. En hoewel we het tot nu toe goed doen hebben we ons serieus moeten aanpassen om de voeling met ons publiek te behouden ondanks de beperkingen. We hebben daarvoor veel digitale tools op poten moeten zetten: een nieuwe website, een telewerk-systeem, een virtuele showroom, een virtueel bedrijfsbezoek, enzovoort. In de huidige context gaan mijn gedachten uit naar de bedrijven die hun activiteiten niet normaal hebben kunnen verderzetten.
Merk je dat je het moeilijker hebt in je werk, in een sector die eerder gelinkt wordt aan mannen?
Ik geloof niet dat mijn functie meer of minder geschikt is voor mannen of vrouwen. Meer zelfs, ik ben ervan overtuigd dat niet het geslacht van tel is, maar motivatie, doorzettingsvermogen en vastberadenheid, ongeacht het beroep. Met mannen werken heeft me trouwens nooit gestoord!
Zijn er nog steeds verschillen in de manier waarop vrouwen en mannen in de sector worden behandeld, volgens jou?
In de landbouwsector zijn er, net als in de andere meer technische sectoren, natuurlijk de ruwere taken… maar met vastberadenheid, motivatie en passie zijn vrouwen net zo in staat om hun werk goed te doen en zich te onderscheiden als mannen. Het zijn die kwaliteiten die ertoe toen bij de JOSKIN Groep. We stellen trouwens vast dat vrouwen steeds talrijker aanwezig zijn binnen onze verschillende diensten. Dat heeft nooit enig probleem opgeleverd, integendeel!
Welke adviezen zou je meegeven aan jonge vrouwen die dromen van studies en een loopbaan in de sector?
Kies vooral je studies aan de hand van wat je graag doet, en niet volgens de jobopportuniteiten. We kunnen maar goed zijn in ons werk wanneer we het graag doen! En als de landbouwsector jouw passie is, ga ervoor! Het is een sector die nooit zal verdwijnen.
Tekst: Kim Schoukens
Foto’s: Antoon Vanderstraeten
Dit artikel verscheen in Hectares Magazine #2021-001