Vrouw in de landbouw: Mieke Vander Schueren – “Vrouwen mogen gerust wat trotser zijn!”

Als we Mieke Vander Schueren moeten samenvatten, kunnen we stellen dat zij niet het type is dat kan blijven stilzitten. De jonge vrouw uit het Oost-Vlaamse Idegem mag op haar achtentwintigste terugblikken op de titels van eredame van de Schoonste Boerin van Vlaanderen en (gewezen) Belgisch kampioene tractorpulling, maar daarnaast is zij ook nog heel actief in de fokkerij en op de familiale boerderij. Hectares sprak met deze straffe vrouw uit onze sector.

Mieke, ben jij afkomstig uit de landbouwsector?

Boeren zit bij ons inderdaad in de familie: mijn grootouders hadden een veeteelt- en akkerbouwbedrijf, en eind jaren negentig voegden mijn ouders beide takken samen op een nieuwe locatie. Mijn moeder, die eigenlijk diëtiste is, gaf haar werk op om op de boerderij te werken en stond ook in voor de boekhouding en de administratie van de veeartsenpraktijk van mijn vader. Zij kochten later nog een vierkantshoeve in de buurt bij, die na de dood van mijn vader werd omgezet in 5 vakantiewoningen.

Ik ben opgegroeid op het landbouwbedrijf van mijn ouders, en hoewel ik nooit verplicht ben geweest om te helpen en – laten we eerlijk zijn – tot mijn 13 à 14 jaar niet bijzonder geïnteresseerd was in het boerderijleven, heb ik wel altijd interesse gehad in de fokkerij. Mijn vader was veearts en was daarnaast ook vaak aanwezig op keuringen, daar ging ik heel graag mee naartoe.

Na onze studies in ASO zijn mijn broer en ik allebei ook studies gaan doen in de landbouw op de hogeschool. Intussen help ik, naast mijn job, mee op de boerderij.

Wat doe jij precies?

Ik ben na mijn graduaat agro – en biotechnologie begonnen bij het CRV (Coöperatie Rundvee Verbetering, red.). Dat is een overkoepelende organisatie voor stamboeken van vlees- en melkvee. Bij het CRV ben ik melkvee-inspecteur, wat inhoudt dat ik boerderijen ga bezoeken om te kijken hoe de koeien er daar uitzien. Ik heb ook een belangrijke adviesfunctie en stel na zo’n bezoeken rapporten op voor de boer, die ook op mij kan rekenen voor raad. Een van de dingen die wij ook vastleggen is hoe de dieren in de praktijk presteren.

Daarnaast ga ik ook geregeld jureren op keuringen in België en Nederland, en ’s avonds spring ik dan bij op de boerderij van mijn ouders, samen met mijn broer. Dat is ook nodig, want na de dood van papa in 2011 stond mijn moeder er plots helemaal alleen voor en waren er net zware investeringen gemaakt in de toeristische tak van ons bedrijf – die er kwam om het overlijden van papa op te vangen. Twee jaar geleden werd mama dan ook nog eens ziek. Dat is intussen stabiel, maar zij heeft wel onze hulp nodig op de boerderij.

Naast mijn activiteiten op de boerderij, waar ik insta voor de dieren en mijn broer eerder bezig is met de machines, run ik ook nog de verschillende activiteiten: verjaardagen, kinderfeesten, teambuildings,… Dat zijn dan mijn weekends (lacht)! Het is een tak van ons bedrijf waar ik heel graag mee bezig ben, en die ik erg graag verder wil uitbouwen.

Mieke, wat is voor jou het tot nu toe moeilijkste moment uit je carrière?

Papa verliezen was heel hard, sowieso, maar wat zo mogelijk nog harder was, was dan zeven jaar nadien moeten vernemen dat ons gezin voor de tweede keer getroffen werd door kanker. Dat was mentaal echt een opdoffer voor ons.

Kan je vertellen over het meest memorabele moment dat je al mocht meemaken?

Dat zal toch wel die keer geweest zijn toen ik kampioen werd met mijn prijskoe Annelies op Agriflanders. Nadien is Annelies nog zevende geworden op het Europees kampioenschap en, in januari van dit jaar, Vlaams kampioen, maar dat ene jaar op Agriflanders was echt een overwinning na een donkere periode: mama was toen ziek en was, net geopereerd, toch naar de beurs willen komen en om dan te kunnen winnen… Dat was een prachtig moment!

Merk jij dat er nog een verschil gemaakt wordt tussen mannen en vrouwen in onze sector?

Het is echt al zoveel verbeterd, we zijn niet meer de vrouwen aan de haard uit de jaren 56 of 60, maar toch merk ik dat soms nog, ja. Toen papa wegviel, bijvoorbeeld. Mama bleef achter met het bedrijf en moest toen echt regelmatig reacties à la “Oei Regina toch, jij redt het niet alleen” horen. Nochtans kan je, zeker met behulp van alle automatisering die nu beschikbaar is, prima alleen je “vrouwtje” staan op de boerderij tegenwoordig. Boerinnen zijn echt sterk, maar volgens mij zijn veel van hen gewoon niet fier genoeg op wat ze kunnen! Nog meer erkenning voor de vrouwen in de sector zou zeker goed zijn volgens mij, al denk ik ook dat wij vrouwen eens meer mogen gaan uitkomen voor wat we doen, want dat is de moeite hoor.

Wat zijn jouw ambities?

Ik wil graag zelf (blijven) boeren, samen met mijn broer en mijn mama, en de boerderij van mijn ouders verder zetten zonder af te moeten hangen van externe arbeid: ik wil de boerderij heel graag in de familie houden. Daarom is mijn ambitie niet om de grootste te zijn, maar wel verder te blijven optimaliseren en professionaliseren. Op dit ogenblik hebben we 65 goede en mooie koeien en daar wil ik op blijven inzetten. Verder onze fokkerij uitbouwen, me verder toeleggen op het ontvangen van groepen, evenementen en individuele bezoeken, eventueel met een eigen zaaltje voor deze activiteiten, om de communicatie tussen burgers en boeren te verbeteren: dàt zijn de dingen waar ik aan denk voor de toekomst. Niet groter, maar breder en beter!

Wat wil je tenslotte graag meegeven aan (jonge) vrouwen uit de sector?

Vooral dat het niet verkeerd is om fier te zijn op wat je kan, en open te zijn over de dingen die minder goed gaan. Dat tweede is geen zwakte, dat is een sterkte: alleen zo kan je beter worden. Er zijn veel vooroordelen over de landbouw, en ik vind het zo belangrijk om open te vertellen over onze stiel, in dialoog te gaan met externe mensen en ons verhaal te doen zonder bang te zijn om uit te komen voor wat moeilijk gaat.

Mieke (28) runt samen met haar mama Regina, haar broer Pieter het gemengd bedrijf (melkvee, vleesvee en akkerbouw) den Ighemkouter in Idegem (Oost-Vlaanderen) naast haar vast werk bij het CRV. Op den Ighemkouter runt Mieke in de weekends evenementen, feestjes en teambuildings waar zijn sensibiliseert, informeert en onderwijst over het leven op de boerderij.

 

 

Dit artikel is eerder verschenen in Hectares Magazine #4

Klik hier om het volledig magazine te lezen.

 

Auteur: Kim Schoukens

Foto’s: Michiel Saeyens

%d bloggers liken dit: