Magazine – Vrouw in de landbouw: Tine Dezeure

 Je kan ze niet uit ons landschap wegdenken: de aanhangwagens van Dezeure zijn een gevestigde waarde in ons land. Samen met haar zus Dorine, schoonbroer Julien en man Siel vormt Tine Dezeure de derde generatie van dit op en top Belgisch familiebedrijf uit Beauvoorde (Veurne). Hectares Magazine sprak met deze sterke vrouw in de landbouw.

Tine, kan je wat vertellen over jouw achtergrond?

Mijn achtergrond situeert zich eigenlijk volledig in de landbouw. Mijn grootouders begonnen in 1947 met een loonwerkbedrijf dat verdergezet werd door mijn ouders. Toen mijn vader in de begin jaren ’70 actief werd in het familiebedrijf, ontwikkelde en bouwde hij de eerste Dezeure aanhangwagens voor eigen gebruik. Hierdoor zorgde hij niet alleen voor wagens die ingezet konden worden in het loonwerkbedrijf maar zorgde hij ineens ook voor werkgelegenheid voor de toenmalige medewerkers tijdens de kalmere maanden. Loonwerk is immers seizoensgebonden. Daarnaast teelde hij ook nog verschillende gewassen en dat doet hij nog steeds. Laat ons zeggen dat mijn vader drie uitgesproken passies heeft: landbouw, loonwerk en landbouwmechanisatie. Dat maakte het me als kind niet gemakkelijk toen we in de klas moesten vertellen over de job van onze ouders, want het was een hele klus. Heel snel kwam er vraag van buitenaf naar de machines die mijn vader bouwde en zo ging de bal dus aan het rollen.

Tegen dat ik geboren werd in 1984, stonden mijn ouders al op beurzen om het toenmalig gamma Dezeure aanhangwagens te demonstreren en hadden ze een bloeiend loonwerkbedrijf. Ikzelf wist al snel dat ik wilde gaan voor studies in de wiskunde en de wetenschappen, gecombineerd met technologie en techniek.  In 2007 studeerde ik af als Master in de Industriële Wetenschappen met specialisatie Electromechanisatie.

Hoe ben jij in het bedrijf van je vader gerold?
Ik ben er natuurlijk in geboren, en hoewel mijn ouders me nooit gepusht hebben om mee te stappen in de familiezaak was ik wel van heel jongs af aan geïnteresseerd in het bedrijf. Na school, ’s weekends en tijdens de vakanties kon je me vaak in de loodsen vinden of tussen de machines. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in wat er gebeurde in het bedrijf, zowel in het bouwen van de wagens als in het loonwerk. Onderdelen draaien, latjes in de hooglossers monteren, elektrische kastjes bekabelen,… je kon me er niet mee straffen. Maar ook met mijn vader mee gaan kijken naar de pikdorsers en hakselaar tot een gat in de nacht vond ik altijd heel tof. Ik weet nog hoe indrukwekkend ik die grote machines allemaal vond en hoe vlot de chauffeurs op mekaar ingespeeld waren.

Na mijn studies leek het dan ook de logische stap voor mij om in het bedrijf te stappen en ging ik aan de slag als mechanisch ontwerper en verantwoordelijke voor de homologaties. Toch voelde ik na 3 jaar dat het voor mij tijd was om even de wereld te verkennen en ging ik ervaring opdoen in een ander bedrijf. Hoewel dit voor mij een periode was waar ik enorm veel in heb geleerd, werd het al snel duidelijk dat ik het familiebedrijf miste. Ik keerde dus met rugzakje gevuld met ervaring terug naar Dezeure, mijn roots.

Hoe lang werk je intussen op het bedrijf?
Zonder de zijsprong mee te tellen, werk ik sinds het behalen van mijn diploma in 2007 in het bedrijf. In 2015 nam de derde generatie, waar ik deel van uitmaak, de leiding van het bedrijf over. Sindsdien staan we met vier familieleden aan het roer van het bedrijf dat vandaag een vijftigtal werknemers telt. Ook mijn vader, Eddy Dezeure, werkt nog steeds met ons mee en we hopen dat hij dat nog een hele tijd zal blijven doen. Ondertussen hebben we de loonwerkactiviteiten overgedragen aan een aantal loonwerkers uit de buurt zodat we ons volledig kunnen focussen op de ontwikkeling en fabricage van onze aanhangwagens voor landbouw, industrie en transport.

Wat zijn jouw taken binnen Dezeure?
Mijn takenpakket is heel erg gevarieerd. Momenteel ben ik bezig met het opvolgen van ons bouwproject, met het uitrollen en implementeren van beheersoftware die onze organisatie van A tot Z aan mekaar lijmt en het herbekijken van alle bedrijfsprocessen die mee moeten evolueren met de groei die we momenteel kennen.  Daarnaast ben ik ook verantwoordelijk voor HR en homologaties. Uiteraard doe ik dit niet alleen, we zijn als zaakvoerders apetrots dat we kunnen steunen op zo’n fantastisch team van gemotiveerde medewerkers die samen met ons dag na dag aan de kar trekken.

Het bouwproject en de daarbij horende implementatie van beheersoftware en bedrijfsprocessen nemen momenteel wel het grootste deel van mijn tijd in beslag. Doordat we nog steeds gevestigd zijn op dezelfde locatie waar m’n grootvader in 1947 begon met zijn loonwerkbedrijf zijn uitbreidingsmogelijkheden niet mogelijk waar we nu werkzaam zijn. We zitten echt tussen de velden, wat zeer zeker gepast is voor een loonwerkbedrijf maar niet voor een fabriek. Vandaar de keuze om een nieuwe te bouwen op het industrieterrein in Diksmuide. We zijn in april gestart met de grondwerken. Het bedrijf zal bestaan uit een 15000m² bebouwde oppervlakte op een terrein van 3,5ha. Op die manier is er nog ruimte voorzien voor toekomstige uitbreidingen.

Wat is, voor jou een memorabel moment in jouw carrière?
Een memorabel moment was toen ik met mijn vader laat in de avond eens mee was naar de pikdorsers. Ik moet een jaar of 14 geweest zijn. Er was net een nieuwe chauffeur opgestart en die reed met de dorser. Toen m’n pa ging vragen hoe het ging, bleek dat hij niet erg zeker van zijn stuk was. Mijn vader of hij even wilde uitstappen zodat hij zelf even kon verder rijden om de eerste ronden af te werken. Ik zat naast hem in de cabine en de chauffeur stond op het veld te wachten. Toen kreeg mijn vader plots telefoon, maar kon hij de beller niet horen door het lawaai van de dorser. Dus deed hij teken naar mij dat ik zijn plaats achter het stuur even moest overnemen en weg was hij… Daar zat ik dan te dorsen in m’n eentje, ik kon de rem niet eens indrukken zonder er helemaal recht op te moeten staan, ik was te klein en te fijn. De chauffeur stond erbij te kijken en wist niet waar hij het had, en ik eerlijk gezegd ook niet. Ik ben nooit een getalenteerd chauffeur geworden, integendeel, maar even met zo’n dorser rijden vond ik best wel eens tof!

Hoe voelt het om als vrouw een topfunctie te bekleden in een sector waar de mannen nog steeds eerder een dominante rol spelen?
Ik kan natuurlijk niet ontkennen dat er in onze sector hoofdzakelijk mannen werkzaam zijn, toch zou ik de term dominant niet onmiddellijk zelf kiezen. Ik heb reeds met vele vrouwen overlegd en samengewerkt die in onze sector actief zijn en stuk voor stuk zijn het hardwerkende en toegewijde experten in hun vak! De perceptie dat de meer technische jobs en sectoren minder geschikt zijn voor vrouwen, is in mijn opinie onzin. De juiste motivatie, de juiste competenties en een gezonde portie passie en interesse: dat is wat iemand al dan niet geschikt maakt voor een technische job, net zoals dat voor alle andere jobs ook van tel is. Dit staat, denk ik, los van het feit of je nu een man of een vrouw bent.

Persoonlijk heb ik nooit nadelen ondervonden van het feit dat ik als vrouw werkzaam ben in een ‘mannenwereld’. Ook tijdens mijn studies heb ik nooit gemerkt dat ik anders werd behandeld dan m’n mannelijke medestudenten. Dat we in de minderheid waren en zijn, dat is natuurlijk wel een feit. Ik kan alleen maar alle meisjes en vrouwen die interesse hebben in een technisch diploma of een technische job aanmoedigen om ervoor te gaan!

Merk je zelf een verschil tussen mannen en vrouwen?
Dat is geen evidente vraag… Er zijn gewoon veel minder vrouwen in deze sector dus erg veel vrouwelijke kandidaten voor technische jobs zijn er niet. Maar wat ik wel merk is dat vrouwen die voor een technische job kiezen die keuze meestal zeer bewust maken, daar waar dit voor mannen vaker een vanzelfsprekende keuze is. Een vrouw kiest eigenlijk voor een niet evidente carrière, of zo wordt het toch vaak gezien. Net doordat deze keuze weldoordacht gebeurt, kiezen ze om hun intrinsieke interesse te volgen en net dit vind ik een grote meerwaarde, een teken van vastberadenheid en doorzettingsvermogen.

Ervaar je als vrouw nog moeilijkheden in de sector?
Persoonlijk ondervind ik zo goed als geen moeilijkheden in mijn job door het feit dat ik een vrouw ben. Ik kan alleen maar hopen dat het aantal organisaties die vrouwen als minderwaardige collega’s zien verwaarloosbaar klein is. Het zou in deze tijd, waarin er schaarste is aan technische talenten, zeer onverstandig en kortzichtig zijn om vrouwelijke high potentials en experten te laten schieten op basis van hun gender.

Welke tips heb jij voor vrouwen die denken aan een carrière in de sector en voor bedrijven uit de sector zelf?
Voor vrouwen die denken aan een carrière in de sector, zou ik zeggen: ga ervoor! Als ze oprecht geïnteresseerd zijn in landbouw of techniek, en ook de skills en competenties zitten goed, dan zou het zonde zijn om er niet voor te gaan.

Bedrijven uit de sector zou ik vooral aanraden om niet te vervallen in het denken in hokjes. Kijk vooral naar de persoon zelf en sta open voor het aanwerven van vrouwelijke talenten. Geef hen dezelfde kansen en begeleiding als hun mannelijke collega’s en zorg ervoor dat deze visie doorheen de volledige organisatie op dezelfde manier gedragen wordt zodat ze zich volledig kunnen ontplooien tot een ware troef voor de organisatie.

YouTube player

Dit artikel verscheen eerder in Hectares Magazine #003. Lees het magazine hier online!

Auteur: Kim Schoukens

Afbeeldingen: Antoon Vanderstraeten & Dezeure

 

 

 

%d bloggers liken dit: