Vrouw in de landbouw: Veerle Thienpondt

Tractorpulling is een populaire hobby binnen onze sector. De zware machines, de brullende motoren, de hele sfeer is niet te omschrijven tenzij je er eentje meegemaakt hebt. Je zou kunnen denken dat deze sport, die een stevige dosis lef vraagt, gereserveerd is voor mannen. Maar dan zou je de vrouwen uit onze sector gruwelijk onderschatten. Dat bewijst Veerle Thienpondt, gewezen Belgisch Kampioene tractorpulling in de klasse 3.5 ton standaard!

Veerle, kan je wat vertellen over je achtergrond?
Je kan stellen dat ik opgroeide in de landbouwsector: mijn beide grootouders waren boeren, en mijn ouders hebben een bedrijf dat gespecialiseerd is in de verkoop, herstellingen en het verhuren van land- en tuinbouwmachines. Als klein meisje zat ik al tussen de koeien en de machines.

Qua studies volgde ik jeugd- en gehandicaptenzorg in het middelbaar. Hogere studies zijn niet gelukt: toen ik van school kwam ben ik via een interimkantoor regelmatig in een kinderdagverblijf gaan werken. Daar kon ik echter niet voldoende dagen werken. Net op dat moment had mijn moeder extra hulp nodig voor de administratieve taken binnen het bedrijf, en dat kwam mooi uit. Ik heb het een kans gegeven, en gelukkig maar: ik zou niets anders meer willen doen!

Wat doe jij nu precies? Vertel ons kort over je werk.
Zoals gezegd werk ik bij mijn ouders, in het bedrijf Peter-Bilt bv dat instaat voor de verkoop, het herstel en het verhuren van land- en tuinbouwmachines. Ikzelf ben vooral verantwoordelijk voor de verhuur-tak van het bedrijf. Onder mijn taken vallen: de planning van de reservaties, het klaarzetten van de machines en het smeren, controleren en transporteren van deze machines. Ik heb een rijbewijs C, dus ben regelmatig de baan op met de vrachtwagen.

Daarnaast help ik ook in het magazijn, waar ik alle binnenkomende bestellingen controleer en zorg dat ze op de juiste plaats gelegd worden. Maar ik ben ook flexibel en spring gewoon bij waar nodig tijdens de drukke periodes, of dat nu administratie is, helpen in de werkplaats of marketing.

Sinds wanneer doe jij al tractorpulling, en hoe kwam je daarin terecht?
Door mijn vader, eigenlijk! Toen ik klein was ging hij af en toe kijken naar tractorpullingwedstrijden, en ik ging dan mee. Ik vond het dan wel leuk om er een paar te zien, maar wou ook snel terug naar huis. Op mijn veertiende mocht ik dan eens meedoen – dat was uitzonderlijk, want de officiële leeftijd waarop je mag starten is 16 jaar. Dat was met een Deutz Fahr Agrotron 180.6. Vanaf dan was ik vertrokken en wou ik elk weekend gaan!

Vanwaar het idee om aan tractorpulling te beginnen?
Zoals ik al eerder zei ben ik opgegroeid tussen de koeien en de machines. Ik wou, en wil nog steeds, met elke machine kunnen rijden, ongeacht hoe klein of groot die is. Toen ik dus de kans kreeg om mee te doen aan een tractorpulling greep ik die direct, evenwel met de hulp van mijn vader. Het feit dat er toen nog niet zoveel meisjes meededen vond ik gewoon extra leuk!

Wat is voor jou een memorabel moment uit je carrière?
In de tractorpulling is dat toch wel die keer, in 2011, toen ik Belgisch Kampioene werd in mijn klasse: 3.5 ton standaard. Er was toen een B.K.T.V. (Belgische Kracht Tractoren Vereniging, red.) feest, en daar stond ik dan als enige meisje op de eerste plaats voor negen mannen.

Wat dan weer altijd een mooi moment zal blijven voor mij in mijn professionele carrière, is die dag dat mijn ouders vroegen of ik voor hen wilde komen werken. Ze hadden me toen meegevraagd om iets te gaan eten, en stelden me de vraag tijdens het eten. Ik had dat echt niet verwacht.

Is er ook een moeilijk moment waar je ons over wil vertellen? Hoe ging je daarmee om?
Als ik een moeilijk moment moet benoemen denk ik direct aan die keer toen ik voor het eerst redelijk veel omhoog ging met de voorwielen van mijn Deutz 13006. Ik was verschoten en drukte direct mijn koppeling en rem in, waardoor ik meteen stopte. Mijn vader was toen kwaad, omdat dit een verkeerde reactie was. Zijn reactie was “als je stopt omdat de wielen omhoog gaan moet je niet meer rijden”. Ik ben iemand die niet zo goed kan tegen zulke reacties, en kruip dan helemaal in mijn schulp. Daardoor heb ik even niet meer durven rijden… Maar op een bepaald moment maakte ik toch de klik om het nog eens te proberen, en zo heb ik mijn angst overwonnen. Nu stop ik nooit meer, hoe hoog hij ook gaat!

Is tractorpulling nog  steeds een mannenwereld, volgens jou? Merk je een verschil in hoe je er als vrouw behandeld wordt?
Toch wel hoor, ik vind het nog steeds een mannenwereld, hoewel er steeds meer vrouwen bijkomen. En wat hoe we er als vrouw behandeld worden betreft: dat is dubbel. Voor mij worden wij op tractorpullings op dezelfde manier behandeld als mannen. Wij moeten als bestuurder de tractor zelf voor de sleepwagen zetten, en of je een man of een vrouw bent maakt geen verschil. Anderzijds stel ik vast dat er op de meeste tractorpullings één of twee vrouwenklasses zijn, waar dus alleen vrouwen mogen meedoen, en ik zie wel in hoe dat ergens goed kan zijn: het maakt de drempel wat kleiner voor vrouwen die aan tractorpulling willen beginnen. Maar toch vind ik het ook niet zo geweldig, want wij vrouwen kunnen die mannen wel verslaan in dezelfde klasse, ze moeten ons niet apart zetten! Ik wil wel even verduidelijken dat de aparte klasses voor vrouwen niet verplicht zijn: wij kunnen in alle klasses meedoen en als wij tegen de mannen willen rijden, kan dat.

Wat zou er volgens jou moeten gebeuren om de positie van de vrouw in de landbouw te verbeteren? Hoe zie jij de rol van de vrouw in de sector?
Ik vind dat ze in de landbouw nog te veel denken aan de clichés: de mannen doen het zware werk in het veld, en de vrouw zorgt voor het huishuiden. Maar dat is al lang niet meer zo: vrouwen doen hetzelfde werk dan de mannen, en dat vind ik enorm onderbelicht. Zet de vrouwen in onze sector eens wat meer in de kijker, en dan bedoel ik de échte vrouwen uit de sector. Doe dat niet door een actrice op een tractor of in een stal te zetten, maar kom gewoon eens kijken hoe het echt is en licht dat eens uit.

Wat zijn jouw ambities?
Mijn ambities, dat is een goeie vraag! Ik ben al superblij dat ik deze kansen allemaal krijg: ik heb al een C-rijbewijs en heb daardoor een vaste vrachtwagen en tractor waar ik mee mag rijden. Misschien dat ik toch nog eens voor het CE-rijbewijs ga proberen. Ik heb te veel stress wanneer de examinator erbij is, waardoor ik blokkeer, maar dat zou ik graag nog behalen.

Wil je graag zelf nog iets meegeven aan jonge meisjes en vrouwen die graag willen starten met tractorpulling?
Als je het wil, moet je het proberen, en niet denken aan wat anderen ervan vinden.
Wees ook niet bang om vragen te stellen. Begin in de standaardklasses, dan kan je daarna nog altijd evolueren naar de pittige klasses. En misschien ook een waarschuwing: als je ermee begint ga je niet meer kunnen stoppen!

Tussen de publicatie van ons magazine en nu stortte Veerle zich in een nieuw avontuur! Onze Vrouw in de Landbouw dingt mee naar het kroontje van Miss Waasland. Als Finaliste van de wedstrijd behoort ze nu al tot de 8 mooiste jongedames van het Waasland. Jullie kunnen Veerle volgen en steunen via haar Facebookpagina.

%d bloggers liken dit: